Technologia RFID oferuje zupełnie nowe możliwości w kontekście zdalnej identyfikacji danych. Warto jednak zauważyć, że – w zależności od wariantu – opiera się ona na nieco innej technologii aktywacji połączenia. Na czym zatem polega każdy z tych wariantów i czym się one od siebie różnią?
Systemy pasywne i ich działanie
Najprostszym wariantem systemu RFID jest układ pasywny. Mowa tu o tagu, który nie generuje własnego sygnału radiowego lecz jedynie przetwarza ten, który dociera doń z czytnika. Takie układy są dość proste, bardzo żywotne, ale zapewniają komunikację na stosunkowo niewielkim dystansie.
Systemy pasywne sprawdzają się przede wszystkim w szeroko rozumianej logistyce. Stanowią one naturalną ewolucję standardowych kodów kreskowych, umożliwiając jednocześnie zapis znacznie większego pakietu danych. Co więcej, zapis RFID nie jest tak wrażliwy na uszkodzenia jak wspomniany kod kreskowy.
Systemy semipasywne – jak działają?
Pod tą skomplikowaną nazwą kryją się półpasywne system RFID. Co prawda posiadają one wbudowany układ zasilający (bateria), aczkolwiek jest on wykorzystywany jedynie do podtrzymywania zasilania chipa. Dzięki temu zasięg realizowanej w ten sposób transmisji jest znacznie większy.
Co ważne, półpasywne Systemy rfid nadal są systemami, które nie aktywizują połączenia po swojej stronie. Pod tym względem przypominają one układy pasywne, które jedynie przetwarzają odbity sygnał, nie biorąc udziału w generowaniu własnego przebiegu.
Systemy aktywne – czym one są i jak działają?
Jak sama nazwa wskazuje są to systemy RFID, w których to tag emituje własny sygnał radiowy, a czytnik jest jego odbiornikiem. W tym układzie zasięg realizowanego połączenia jest największy, gdyż za siłę sygnału nadawanego jest odpowiedzialna zainstalowana w tagu bateria.
Podsumowując, najbardziej funkcjonalnym rodzajem systemu RFID jest oczywiście układ aktywny. Trzeba jednak pamiętać, że jest to system dość kosztowny i – co trzeba podkreślić – nawet jak na dzisiejsze czasy dość innowacyjny.